Con motivo de se cumpriren cen anos do nacemento de Celso Emilio Ferreiro, en Celanova (Ourense), este 2012 será oficialmente recoñecido como Ano Celso Emilio Ferreiro.
Celanova é a miña patria primordial, comarca das miñas primeiras vivencias, a fonte onde abrollou o meu inicial concepto do mundo (...). Celanova alumeou os meus ollos de neno con imaxes fermosas e tenras.
Esta semana tivemos o noso primeiro encontro coa súa poesía na clase de 4º. O seu coñecidísimo poemario Longa noite de pedra (1962), serviunos para abrir a etapa da posguerra que tantas secuelas gravou na nosa historia.
Releamos o poema homónimo do título. Eu case sinto a friaxe, dureza e hermetismo da pedra. E vós? Quen sería capaz de averiguar onde e cando foi escrito este poema?
O teito é de pedra.
De pedra son os muros
i as tebras.
De pedra o chan
i as reixas.
As portas,
as cadeas,
o aire,
as fenestras,
as olladas,
son de pedra.
Os corazós dos homes
que ao lonxe espreitan,
feitos están
tamén
de pedra.
I eu, morrendo
nesta longa noite
de pedra.
De pedra son os muros
i as tebras.
De pedra o chan
i as reixas.
As portas,
as cadeas,
o aire,
as fenestras,
as olladas,
son de pedra.
Os corazós dos homes
que ao lonxe espreitan,
feitos están
tamén
de pedra.
I eu, morrendo
nesta longa noite
de pedra.
Ningún comentario:
Publicar un comentario