DE CONVERSA CON PAULINA CEREMUZYNSKA

Continuamos a xeira de entrevistas a galegas de adopción e agora tócalle a quenda á nosa visita máis recente e descuberta musical: Paulina Ceremuzynska.

Desde 3º A, Uxía Cancela e Carla prepararon esta entrevista coa musicóloga e investigadora medievalista do noso corpus cancioneiril que agora toca partillar con todas vós, visitantes ilustres deste blog didáctico.

Deixámosvos coas palabras de Paulina!

1. Onde vives actualmente?

En Santiago. É case a única cidade galega que non está destrozada en canto a paisaxe.

2. Cando foi a primeira vez que viñeches a Galiza?

Vin por primeira vez no 2000, aos Cursos de Galego para Estranxeiros, organizados pola USC.

3. Cal foi a túa primeira impresión de nós?

A xente pareceume moi amigable. Xente que non me coñecía de nada axudábame desinteresadamente. A hospitalidade paréceme una das cousas máis características e valiosas da sociedade galega.

4. Que botas en falta de Varsovia?

Sobre todo a vida cultural, teatros, concertos. O decididas e concretas que son as persoas. Nada desta inmobilidade de “ir tirando”, de “a ver que pasa” de “éche o que hai”. As casas ben construídas e quentes no inverno. O aprecio cara á cultura propia.

5. Cal é a túa lingua inicial?

A miña lingua materna é o polaco. Teño sorte de criarme e falar unha lingua que non está en perigo, que non é “cooficial”, que nunca tiven que poñer en dúbida.

6. Que outros idiomas falas?

A parte do polaco e galego, falo inglés, castelán, francés e ruso (explicando por se acaso, o ruso é en Polonia unha lingua estranxeira, aprendina nas clases como inglés). Tamén sei latín (pero non o falo), e polo galego entendo bastante ben o italiano, sobre todo escrito. E entendo perfectamente o portugués, tamén polo galego, claro.

7. Cando e onde aprendiches o galego?

Empecei apréndelo na Universidade de Varsovia, no lectorado de galego (en Polonia hai tres lectorados de galego, os outros están na Universidade de Cracovia e de Lublin). Cantaba as cantigas e por iso intereseime pola lingua, para poder cantar mellor este repertorio.

8. Resultouche moi dificultoso? 

Non, o galego obxectivamente non é unha lingua difícil. A gramática é doada, e na pronuncia o único difícil que ten son as vogais abertas e pechadas (custoume dous anos empezar a diferencialas!). Por exemplo o inglés é moito máis difícil e ten moitas máis vogais. O difícil do galego é entender a intención do que fala, o que quere dicir co que di. ;)

9. Desde cando interpretas profesionalmente o noso cancioneiro medieval galego?

Dende o ano 1998.

10. Que te levou a escoller este corpus musical?

A súa beleza. Foi un namoramento dende a primeira escoita. É o que ten a verdadeira arte. Namóraste.

11. Algunha vez te sentiches discriminada ao te expresares en galego?

Houbo intentos. Digo intentos, porque a xente sabe que son estranxeira, que son “estudiosa das cantigas”, que non son emigrante económica, e polo tanto élle moito máis difícil facelo. Tamén ao non ser o galego a miña lingua materna, non me sinto tan vulnerable como se me discriminaran por falar en polaco. Pero si houbo algunas situacións que me molestaron moito, foi cando veu miña nai a visitarme. Facendo compra empezamos a falar cunha persoa que nos atendía e miña nai, querendo ser amable con ela, intentou dicirlle unha cousa sinxela en galego (ou sexa, falarlle na súa lingua!). Esta persoa nisto dime de repente: “pero muller, apréndelle castelán, que lle vas aprender galego!”. Ou sexa, tratou á miña nai como unha persoa que non se sabe valer nin decidir por si mesma, que supostamente non ten educación. Nunca máis volvimos a este comercio, miña nai e eu enfadámonos moito. Despreciar a lingua propia parécenos cousa de ignorancia e de falta de cultura. É un prexuízo daniño que seguen os ignorantes, como cando a xente pensaba que ser zurdo ou ter pel negra era cousa do demo.

12. Que significa para ti o galego?

Sodes vós, se non existe, deixaredes de existir como pobo.

13. Como ves a nosa lingua na actualidade?

Se non se fala, desaparece.